Veronika Tushnova jest znaną radziecką poetką i tłumaczką. Jej poezję wyróżnia głęboki liryzm. Poezja poezja łatwo wpasowuje się w muzykę, więc kompozytorzy chętnie pisali piosenki do słów Tushnovy. „Nie rezygnuj z miłości”, „Sto godzin szczęścia” i wiele innych kompozycji zdobi repertuar piosenkarzy popowych.
Początki
Weronika Michajłowna Tushnova urodziła się 27 marca 1915 r. W Kazaniu. Ojciec Michaił Pawłowicz Tushnov - wykładowca na Uniwersytecie Weterynaryjnym w Kazaniu, miał tytuł profesora, matki Aleksandra Georgiewny - artysty.
Study
Weronika otrzymała wykształcenie średnie w jednej z najlepszych kazańskich szkół nr 14, gdzie począwszy od klas podstawowych, podkreślała naukę kilku języków obcych. W latach szkolnych dziewczynka zaczęła pisać wiersze, na które nauczyciel literatury poważnie zwrócił uwagę.
Po ukończeniu szkoły średniej w 1928 roku przyszła poetka nie odważyła się pójść wbrew woli ojca i wstąpiła na uniwersytet w Kazaniu na Wydziale Lekarskim. Trzy lata później jej ojciec został przeniesiony do Leningradu, gdzie przeprowadziła się cała rodzina. Veronica kontynuowała tam studia. Nawet po zostaniu dyplomowanym lekarzem dziewczyna kontynuuje swoją ulubioną rzecz - pisanie wierszy. Dlatego zwróciła się o poradę do słynnej radzieckiej poety V.M. Inbera. Następnie w 1941 r. Z powodzeniem wchodzi do Instytutu Literackiego.
Praca
Kiedy rozpoczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana, Veronika Tushnova została ewakuowana do swojej ojczyzny - do Kazania. Tam pracowała w szpitalu wojskowym. Po powrocie do Moskwy w 1943 r. Veronika Tushnova nadal pracuje jako lekarz szpitalny - rezydent. Ranni żołnierze pamiętali, jak czytała im swoje wiersze, które zapisała w krótkich minutach odpoczynku.
Wiersze Veroniki Tushnovy zostały po raz pierwszy opublikowane w 1944 roku i od razu przyciągnęły uwagę wielbicieli poezji. Przez kilka lat poetka pracowała jako recenzent w wydawnictwie literackim. Doskonale przetłumaczyła dzieła słynnego Rabindranath Tagore. Prowadził seminaria literackie.
